Wonka Film İncelemesi: Paul King’in prequel’i, Timothée Chalamet’in dehasına rağmen karışık bir çanta

Eğer filmler bir Cadbury Roses seti olsaydı, Wonka Türk Lokumu olurdu; kimsenin favorisi ve edinilmiş bir tat ama yine de tatlı bir ikram.

Bu yılın başında eleştirmenlerin çoğu “Wonka”yı “Barbie” ve “Oppenheimer”la aynı kategoride olacak kadar önemli bir sinema filmi olarak değerlendirdi.

Filmde şu sıralar yıldızı çok parlak olan Timothée Chalamet’in, onun gölgesinde yaşamadan Kylie Jenner’la çıkabilmesi gerçekten de sürpriz değil.

Mükemmel Paddington Films filmlerinden Paul King’in yönettiği film, Roald Dahl’ın ikonik Charlie ve Çikolata Fabrikası’nın 1971 uyarlamasındaki olayların onlarca yıl öncesinde geçiyor.

Bu ayrım önemli çünkü Chalamet, 2005 yılında Johnny Depp tarafından beyazperdeye getirilen Tim Burton yerine, Gene Wilder’ın 1971 yapımı versiyonunun ön bölümünde Willy Wonka’yı canlandırıyor.

Wonka, genç Willie’nin dünyayı değiştirme hayalleriyle, her seferinde bir çikolata alarak büyük şehre geldiğini görür, ancak çikolata konusunda bir polis şefi (Keegan-Michael Key) olan vicdansız Çikolata Kartelinin muhalefetinin üstesinden gelmek zorundadır. Tam cep.

Öyleyse önermenin amacı, gelişmekte olan ve umutsuzca iyimser bir genç çikolatacının, İSG’yi unutmuş bir fabrikada nankör çocuklara Kalamar Oyunu tarzında işkence yapan, aşağı düzeyde sadist Wilder’s Wonka’ya nasıl dönüştüğünü ortaya çıkarmaktır.

Yani buradaki tarzın, Dahl’ın orijinal olarak tasarladığı Oompa Loompa’lar dahil ancak bunlarla sınırlı olmamak üzere, rahatsız edici alt tonlara sahip önceki iki filmden çok büyüleyici, aile dostu Paddington şekerlemelerine çok daha yakın olacağını hemen anlayacaksınız. Afrikalı köleler.

Ancak King’in filmi sorunlu bölgeden o kadar uzaklaşıyor ki (şişman bir takım elbise giymesine rağmen), çoğu zaman tatlılığı kesecek üstünlükten yoksun.

Ancak Chalamet, başrolde müthiş bir performans sergiliyor ve İngiliz komedisinin karakterlerinden büyük destek alıyor; bunlar arasında Wonka’nın alçak ev sahibi rolündeki Oscar ödüllü Olivia Colman; çikolata bağımlılığı yüzünden yozlaşmış bir rahibi canlandıran Rowan Atkinson; Ve filmdeki tek Oompa Loompa rolünde Hugh Grant.

Coleman, Atkinson ve Grant, ekranda daha fazla zaman geçirmeyi hak eden sahne hırsızlarıdır ve bunu kolaylaştırmak için King’in kesinlikle vasat olan müzikal parçalardan bazılarını (Chalamet’in güzel şarkı sesine rağmen) kesmesi istenir.

BTW şarkıları, Peder Ted’in tema şarkısını yazan Divine Comedy solisti Neil Hannon tarafından yazılmıştır, ancak Lin-Manuel Miranda, Basque ve Paul La La Land gibi çağdaş müzik ustalarına mum tutamaz. .

Film aynı zamanda Wonka’nın çamaşırhanedeki arkadaşları, çikolata karteli ve yerel kolluk kuvvetlerinin hikaye puanları için rekabet etmesi nedeniyle biraz darmadağın olacağı için daha az karakterden de faydalanacaktır.

İdeal olarak genç izleyicilere yönelik olan Wonka, Burton’ın filmini beğenenleri muhtemelen hayal kırıklığına uğratacaktır, ancak (haklı olarak) Wilder’ın yinelemesinin daha iyi olduğunu düşünenlerden ılımlı bir destek alabilir.

Wilder’dan bahsetmişken, Chalamet’in “Pure Imagination” yorumu, yeni filmin müzikal kusurlarını daha da belirgin hale getirse bile filmi kapatmanın güzel bir yolu.

değerlendirme

⭐⭐⭐

Devamını oku