Yunanistan ile Türkiye arasında temas kurulması gerekliliği

Avrupa Siyasi Grubu’nun (EPC) Perşembe günkü Prag’daki toplantısı, Yunanistan Başbakanı ile Türkiye Cumhurbaşkanı arasında doğrudan temas için bir fırsat sağladı. Görünüşe göre Ankara bunu kullanmamayı tercih etti.

İki ülke arasındaki mevcut çatışma ortamından kimse faydalanmıyor. Bir noktada saldırgan davranışlarının hiçbir fayda sağlamadığını anlaması gereken Türkiye kesinlikle değil. İmajını iyileştirmiyor, ancak askeri gücü, başta ABD olmak üzere büyük müttefiklerinin yeni ve gelişmiş F-16 avcıları satma ve eski avcı uçaklarını yükseltme konusundaki isteksizliği nedeniyle zarar görüyor.

Washington’da bu günlerde Yunanistan ve Türkiye’ye geçmişte olduğundan çok farklı davranıyorlar. Coğrafi konumu ve daha fazlası nedeniyle Türkiye’nin önemine kimse itiraz edemez. Ancak Recep Tayyip Erdoğan’ın tepkisel ve beklenmedik davranışı, “çok zor bir ortak” olarak görülmesine neden oldu.

Aynı zamanda, Yunanistan’ın son yıllarda gösterdiği ciddiyet, tutarlılık ve partiler arası süreklilik, her iki taraftaki ABD’li politika yapıcıların gözünde stratejik önemini artırdı. Bu, yalnızca yetkililerin kamuoyuna açıklamalarından ve yasama girişimlerinden değil, aynı zamanda birkaç düşünce kuruluşu tarafından yürütülen Yunan-Türkiye ve Doğu Akdeniz ilişkilerinin analizlerinden de görülebilir.

Bunun ışığında, son yasadışı Türk-Libya mutabakatı, Türkiye’nin çözümlerin değil, sorunların parçası olan bir ülke imajını vurgulamaktadır.

Athena diyaloğa açıktı ve olmaya devam ediyor. Yunanistan Başbakanı’nın Birleşmiş Milletler’de belirttiği gibi, çatışmalar saldırgan davranışlar, emperyal fanteziler ve kışkırtıcı söylemlerle değil, uyuşmazlıkların çözümü ve uluslararası hukuk kurallarıyla çözülür.

Erdoğan’ın Kyriakos Miçotakis ile konuşmayacağını açıklaması sadece bir aşırı tepki ve olgunlaşmamış. Aynı şey, Erdoğan ve koalisyon ortağı Devlet Bahçeli, Savunma Bakanı Hulusi Akar, Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu ve diğerlerinin devam eden retorik aşırılıkları için de geçerlidir.

İçine kapanıklık, kibir ve milliyetçilik kötü ve tehlikeli danışmanlardır.

Prag’da iki lider arasında iyi hazırlanmış bir görüşme, Erdoğan’ın bugünün seçim öncesi ortamında istemediği bir gerilim azaltma yoluna yol açmış olabilir.

Ancak iki ülkenin savunma bakanları arasında sembolik ve içerikli temaslar olabilir. Aynı zamanda Atina ile Ankara arasında kamuoyundan uzak, güvenilir bir iletişim kanalı kurulmalıdır.