Gezi raporu: Türkçe/ANA, Üsküp – Tokyo/Seul, İstanbul üzerinden

Uzun okumalardan pek hoşlanmadığım için, okuması birkaç dakikadan uzun süren bu tür bir gezi raporu yazıp yazmama konusunda çok tereddüt ettim. Ancak favori sitemiz EX-YU Aviation’da yayınlanan 10. uçuş raporum vesilesiyle, en azından benim standartlarıma göre oldukça uzun bir rapor yazmaya karar verdim. Aslında rapor biraz sıradan ayrıntılara gireceğim için değil, 2’si uzun vadeli olmak üzere 5 geziyi kapsayacağı için uzun olacak.

Makedon pasaportu sahiplerinin Güney Kore’ye girişte vizeye ihtiyaç duyduğunu dikkate alarak 2023 yaz tatili için ilk planım, Flydubai ve Emirates ile Belgrad’dan Japonya’ya uçmak ve dönüşte Dubai’de birkaç gün mola vermekti. Ancak K-pop’un ve Kore ile ilgili her şeyin büyük bir hayranı olan küçük kızım, beni Kore vizesine başvurmaya ve Dubai’ye giderken Japonya ve Güney Kore’yi ziyaret etmek için yeni bir plan yapmaya ikna etti. Yeni bir plan, yeni bir güzergah anlamına geliyordu, dolayısıyla rezervasyon yaptırdığım en uygun ve en ucuz seçenek İstanbul üzerinden Üsküp – Tokyo Haneda, ardından Tokyo Haneda – Seul Gimpo ve son olarak İstanbul üzerinden Seul Incheon – Üsküp rotasıydı. Tüm bu uçuşların aynı biletteki fiyatı ekonomi sınıfında dört yolcu için 5.000 avroya ulaştı. Çok sektörlü bu biletlerin Türk Hava Yolları’nın internet sitesinden alınamayacağını, dolayısıyla biletleri bağımsız bir seyahat sitesinden satın aldığımı belirtmek isterim. Yanılmıyorsam, bölgede Güney Kore’ye girmek için vizeye ihtiyaç duyanlar sadece Makedonlardır, bu yüzden Güney Kore’ye seyahat etmek isteyen Makedon okuyucular için bazı bilgiler burada: Yetişkinlerin Sofya’daki Kore Büyükelçiliğine şahsen başvurması gerekiyor. , vizenin size maliyeti 40 USD’dir. Diğer vizeler için olağan belgelerin dışında, gerçek bir dönüş bileti veya gidiş bileti ibraz etmeniz gerekmektedir.

Şimdi size uçuşları tek tek anlatayım:

İlk uçuş: Üsküp-İstanbul

Türk Hava Yolları’nın Üsküp’ten yaptığı yaklaşık bir düzine uçuş arasında ilk kez Üsküp’ten TK akşam uçuşuyla seyahat ettim. Bunun nedeni, eğer İstanbul üzerinden doğuya doğru devam ediyorsanız, akşam kalkışının iyi bağlantılar sağlamasıdır. Önceki varış noktalarımın tümü Türkiye veya Batı Avrupa’daydı, bu nedenle TK sabah uçuşu her zaman daha rahattı.

Uçuş için check-in işlemleri oldukça yoğundu ancak pasaport kontrolü ve güvenlik taraması şaşırtıcı derecede hızlıydı. Havaalanına vardığımızda, birinci kattaki altı kapının tamamından ve zemin kat kapısından kalkan uçuşlarla her şey yeniden yoğunlaştı. Birinci sınıf iş salonu inşaat halindeydi, bu nedenle güvenlik çiti ile Burger King arasında geçici bir doğaçlama salon vardı.

Uçağım 203 numaralı tek kapıdan kalkıyordu. Geçmişte bu kapı ayrı bir oda olarak hizmet veriyordu, ancak şimdi biniş kontuarlarının yanında küçük bir bekleme alanı, yakındaki kafeden masalar ve ayrıca 201 numaralı kapıya geçiş ile açık. ve 202. Ve başka bir bekleme alanı. Resmi alabiliyor musun bilmiyorum ama gerçekten tuhaf görünüyor.

Airbus A320 uçağımız 30 dakika rötar yaptı ama İstanbul Havalimanı’na 3 saat kala endişelenecek bir şeyim kalmadı. 16 yaşındaki Airbus’ın her iki sınıfında da tamamı dolu. İtiraf etmeliyim ki uçağın iç kısmını beğenmedim çünkü kabindeki bazı çekici olmayan pembe renkli unsurlarla birlikte çok eski görünüyordu. Kabin ekibi, 70 dakikalık uzun uçuşta tüm yolculara üç çeşitli soğuk akşam yemeği servisi yapmak için acele ediyordu. Daha önceki gezi raporumda da yazdığım gibi, 2018 yılında Üsküp’e gidiş-dönüş TK uçuşlarında kısa süre servis edilen sıcak panininin, bu kısa uçuşlarda çok daha iyi bir seçenek olduğunu düşünüyorum.

Katar Havayolları ve Flydubai’nin Makedonya pazarında olmaması nedeniyle, bu uçuştaki yolcuların çoğunluğunun Avustralya’ya uçması ve Güneydoğu Asya’daki İstanbul ve TK varış noktalarından transit geçiş yapmasına hiç şaşırmadım. TK’ye yaptığım önceki gezilerde özel bir Hindu yemeği için ön sipariş vererek yaşadığım hoş deneyimin ardından eşim tekrar Hindu yemeğini tercih etti, dolayısıyla yemeğin bazı resimleri bunları da içerecek.

İkinci uçuş: İstanbul – Tokyo Haneda

İstanbul Havalimanı’nın orta kısmında iki saat geçirdikten sonra bir sonraki uçuşumuzun kapı numarası açıklandı ve D16 Kapısına doğru yola çıktık. Bitişikteki kapılar Manila ve Hong Kong’a TK kalkışlarına ev sahipliği yapıyordu, dolayısıyla havaalanının bu kısmı çok meşguldü. TK’nin Tokyo’ya günde iki uçuşu var. Öğleden sonra İstanbul’dan Narita’ya hareket ve sabah erkenden Haneda’ya hareket. Haneda’yı şehre daha yakın olduğu için seçtim ve Tokyo’ya akşam yorgun gelip mümkün olduğunca çabuk yatmak yeni saat dilimine uyum sağlamaya yardımcı olacaktır.

TK198 adlı bu uçuş her zaman TK filosundaki en büyük kuş olan güçlü Boeing 777-300ER ile gerçekleştirilir. Uçağa biniş çok hızlı gerçekleşti ve kısa sürede 35 kişilik A, B, C ve D koltuklarımıza yerleştik. Uçağa binişin tamamlandığı bildirildiğinde eşim 35C’den 35D’ye geçti ve 46D koridorunda orta koltuğu boş olan boş bir koltuk bulmayı başardı. Emniyet kemeri işaretinin kaldırılması üzerine kabin ekibi, ikram kitleri ve menüleri dağıtarak, ardından akşam yemeği ve çay/kahve servisiyle hizmete başladı. Burada TK’da catering konusunda bir şeyler söylemek istiyorum. Lezzet ve büyüklük açısından her şey yolunda ama hoşuma gitmeyen iki şey var. Birincisi, yemeklerinin yerel saate göre zamanlamasıdır. Bu uçuşta, kalkış havaalanı saatiyle 04:30’da akşam yemeği ve varış saatiyle 18:30’da kahvaltı servisimiz vardı. Önce kahvaltı sonra akşam yemeği olmalı diye düşünüyorum ama belki benim bilmediğim sebepler vardır. Beğenmediğim ikinci şey ise İstanbul’da yemek hazırlarken her zaman mevcut olan köpük oldu. Ulusal mutfağı tatlı ve tatlılar açısından çok zengin olan bir ülkenin bayrak taşıyıcısı olmak ve yapay tatlandırılmış muslar sunmak affedilemez.

Bu, TK ile ilk uzun mesafe uçuşumdu ve kabin ekibine sadece iyi sözlerim var. Kabin hizmetini iyi tutmak için çok çalışıyorlar ve tuvaletlerin daha uzun TK uçuşlarındaki kadar temiz ve kokulu olduğu bir uçuşta hiç bulunmadım.

Tokyo rotamızın küçük bir kısmı Hazar Denizi’nin çok tuzlu bir kısmı olan Kara Boğaz Gölü üzerindeydi. Bu bana Konstantin Paustovsky’nin yazdığı aynı isimli kitabı hatırlattı. Uzun zaman önce Orta Asya’nın bu zorlu ve keşfedilmemiş bölgesini anlatan bu kitabı okumuştum. Belki de uçtuktan sonra dünyanın bu bölgesine ayak basma zamanım gelmiştir.

Rotanın bir başka harika kısmı da Pekin üzerindeki hava sahasından bazı tuhaf 90 derecelik dönüşlerle kaçınmaktı. Birisi buna neyin sebep olduğunu biliyorsa, gerçekten bilmek isterim.

Ekonomi sınıfında doluluk tahminim %90’dı ve uçaktan indiğimde bana business sınıfında 49 koltuktan 33 yolcunun olduğu söylendi.

Tokyo Haneda Havalimanı’nda pasaport kontrolünden geçip valizlerimizi almamız çok uzun sürmedi ama Tokyo’nun Ginza bölgesindeki otelimize taksiye binmek için 15 dakikadan fazla kuyrukta bekliyorduk.

Uçuş 3: Tokyo Haneda – Seul Gimpo

Sadece iki saat süren Japonya Denizi’ni geçmek için, Japonya Havayolları ile birlikte Japonya’nın iki büyük havayolundan biri olan ANA All Nippon Havayolları ile uçmam planlandı. ANA, Star Alliance üyesi ve TK ile ortak bir havayolu olduğundan, bu, iki havayolunun aynı bilette doğal bir birleşimiydi. Tokyo Haneda Havalimanı’ndaki uluslararası uçuşlar Terminal 3’ten gerçekleştiriliyor. ANA’nın check-in masaları şimdiye kadar gördüğüm en modern ve gelişmiş masalardır. Havaalanı iyi organize edilmiş ve size hoş bir his veriyor. Hoşuma gitmeyen şey, otoparkta uçağın fotoğrafının çekilmesini engelleyen pencerelerin etrafındaki metal çerçeveydi.

Her iki NH865 uçuşu da Boeing 787-8 veya A320 NEO uçaklarının bir karışımı tarafından gerçekleştiriliyor. Ben Dreamliner’ı tercih ediyorum ama bizim uçuşumuz Nearby Plane’daydı. Uçağın park edildiği uzak bir standa otobüsle götürüldük. Kabin çok yeni ve modern görünüyor. Bu kadar kısa bir uçuşta bile her koltukta battaniye ve kulaklık bulunduruldu. Gemideki servis harikaydı ve bize hamburger bifteği adı verilen ve aslında domates soslu büyük bir köfte olan bir seçenekle tam bir yemek ikram edildi. İçki olarak ANA’nın imzası olan Kapuso meyve suyunu aldım. Uçuş görevlileri tarafından dağıtılan yabancı varış kartlarını alan çok az sayıda yolcuya bakılırsa yolcuların çoğu Kore vatandaşıydı. Keşke bu uçuş daha uzun sürseydi ama iki saatten kısa bir sürede Seul Gimpo Havaalanına indik. Bu havaalanı esas olarak yolcuların dörtte üçünün Jeju Adası’na gidiş-dönüş uçuşuyla yurt içi uçuşlar için kullanılırken, Çin, Japonya ve Tayvan’a sınırlı bölgesel uluslararası uçuşlar yapılıyor. Bu şimdiye kadarki en iyi kısa mesafeli uçuştu ve ürünlerinin uzun mesafeli uçuşlar için nasıl göründüğünü yalnızca hayal edebiliyorum.

Dördüncü uçuş: Seul Incheon – İstanbul

Seul’ün sabah trafiğinin yoğun olduğu saatlerde 75 dakikalık bir taksi yolculuğunun ardından Güney Kore’ye gidiş-dönüş ana kapısı olan Seul Incheon Havaalanı Terminal 1’deydim. Temsilci hâlâ eğitim aşamasında olduğu için check-in biraz zaman aldı ama sonunda aynı 31. sırada 4 koltuk bulmayı başardı. Seul Incheon Havaalanı çok büyük ve birçok seçkin moda mağazasıyla lüks bir alışveriş merkezini andırıyor. TK21 sefer sayılı uçuşumuza binişimiz 10 dakika rötarla başladı ve Boeing 777-300ER tipi uçağın L2 kapısından bindik. İkinci business class kabininin tamamen boş olduğunu görünce şaşırdım. Daha sonra anladığım kadarıyla bu uçakta C’de sadece 6, Y’de ise 227 yolcu vardı. Biniş tamamlandığında ekonomi sınıfının ilk sırasındaki 11C koltuğuna geçtim. Aniden insanlardan biri eşyalarını alarak uçağın ön kısmına yöneldi. İnmek konusunda ısrar ettiğini ve bunun gecikmeye yol açacağını, çünkü güvenlik nedeniyle kabin ekibinin her kabin bagajını uçaktaki yolcularla eşleştirmek zorunda kalacağını interkom aracılığıyla bize hızlı bir şekilde bildirdi. Bütün bunlar 1 saat 10 dakikalık bir gecikmeyle sonuçlandı, dolayısıyla İstanbul’daki bağlantı süremin 1 saat 50 dakika olmasına pek de rahatlamadım. 11B numaralı koltuk boş kaldı ve 11A numaralı koltuktaki komşum, Zagreb’de başlayıp Zagreb’de biten bir Orta Avrupa turunda 70 Koreliye rehberlik eden Koreli bir adamdı. Gecikme konusunda daha çok endişeliydi çünkü Zagreb’e uçuş benim Üsküp’e uçuşumdan 30 dakika önceydi.

Havalandıktan sonra Sarı Deniz üzerinde ilk dolambaçlı uçuşlardan sonra Çin-Moğol sınırı boyunca batıya doğru bir rota izledik, Kazak hava sahasına girmeden önce Uygur toprakları ve başkentleri Urumçi üzerinden uçtuk. İlk gecikmenin yanı sıra, Hazar Denizi’nin doğu kıyısındaki Aktau’ya kadar neredeyse tüm yol boyunca kuvvetli rüzgarlar vardı ve bu rotada yolculuk süresinin normalden 35 dakika daha uzun olmasına neden oldu. Kabin servisi bir kez daha mükemmeldi ve bir kez daha kahvaltı akşam yemeğinde servis edildi.

Bir sonraki uçuşumuza 30 dakika kala uçağın kalkışını tamamladık ve Üsküp’e son yolcu çağrısı anons edildiğinde B6A Kapısına ulaşabildik.

Uçuş 5: İstanbul – Üsküp

Airbus A320’ye Üsküp’e giden son kişi bizdik. Business sınıfında 4 yolcu, ekonomi sınıfında ise tam dolu yolcu vardı. Biraz garip olan şey, sınıf ayırıcının 8. ve 9. sıralar arasına yerleştirilmesi ve uçağın neredeyse boş bir ön bölümünün bırakılmasıydı. Üsküp’ten İstanbul’a yapılacak daha kısa bir uçuşta kabin ekibi bir kez daha akşam yemeği servisi için son hızla çalışıyordu. Check-in yapılan 4 bagajdan 3’ü IST havalimanında check-in yapılırken, son bagaj ertesi sabah tarafıma teslim edilerek yolculuğumun sonu oldu.