İngiltere’nin su yollarını kurtarmanın cevabını tutabilecek Londra Nehri

İki büyük beyaz balıkçıl, kuzey Londra’daki kıvrımlı Türkiye Çayı’na indiğinde, bu gelişen nehrin bir zamanlar bir hendekle karıştırıldığına inanmak zor.

Enfield’deki Albany Park’ta bulunan nehir, benzer projelerin genellikle gözden kaçırdığı hayati bir şeyi yapan bir restorasyondan sonra dönüştürüldü – su yolunu alt kısımlarıyla yeniden birleştirdi.

Belki de kayıp bölgeyi açıklamanın en kolay yolu, onu nehrin ciğeri olarak tanımlamaktır.

Nehir yatağının altındaki gözenekli tortu tabakası, yüzey suyunu aşağıdaki yeraltı suyuna bağlayarak nehri kirleticileri temizlemede ve sıcaklığı düzenlemede destekler.

organizmalar ve küçük omurgasızlarla dolup taşıyor, biyolojik çeşitliliğin gelişmesi için bir sığınak sağlıyor. Somon ve alabalık yumurtalarını buraya bırakır.

Ancak çok az sayıda restorasyon projesi eksik alanı dikkate alır ve bunun yerine nehirlerin şeklini değiştirerek veya biraz bitki örtüsü ekleyerek yüzey seviyesinden kurtarmayı amaçlar.

Nottingham Trent Üniversitesi’nde nehir ekolojisi profesörü Rachel Stubbington, nehirlerin “muhtemelen deniz tabanının yüzlerce metre altına uzanan üç boyutlu ekosistemler” olduğunu hatırlamak önemlidir.

“Yüzey odaklı bir restorasyonun, ekosistemin çoğunu, yüzeyin biraz altında aktif olarak eski haline getirmeye çalışan bir projeye kıyasla sınırlı faydaları olacaktır.”

Nehirlerin insan faaliyetleri nedeniyle kirlilik ve bozulma nedeniyle öldüğü bir zamanda, Stubbington gibi uzmanlar nehri kurtarma çabalarımızın hayatta kalması için daha fazlasının yapılması gerektiğini açıkça ortaya koyuyor.

Yol, Enfield Belediyesi’nin 2021’de Albany Parkı boyunca uzanan 400 metrelik Türkiye Çayı’nı restore etme çalışmasına öncülük ediyor.

Pek çok sele dayanıklı şehir akarsuları gibi, Türkiye Çayı da betonla kaplanmış, su yolunu depresyon bölgesinden ve gerçekleştirdiği tüm hayati işlevlerden ayırmıştır.

Su kahverengi ve bulanıktı ve betonun üzerinde büyüyen tek bitki yosundu.

Çevre Ajansı’nın baş jeomorfologu ve restorasyonda yer alan İngiliz Jeomorfoloji Derneği komite başkanı Dr Matilda Biddulph, “İnsanlar bunun sadece bir kanalizasyon veya hendek olduğunu düşündüler” diyor.

“Düz bir beton tünelin içindeyken çok fazla habitatınız yok, akışta herhangi bir çeşitlilik yok. Orada duvarın üzerinden baktığınızda gerçekten görebileceğiniz tek şey yumuşak su, birkaç fareler ve biraz da kentsel çöp.Gerçekten üzücüydü.” .

Ekip betonu doldurdu ve bahçenin içinden geçen Türkiye Deresi için yeni bir kanal açtı. Beton, plastik gibi geçirimsiz herhangi bir malzeme ile kaplanmadığından nehir alçaldığı yere bağlıdır.

Artık su daha berrak, Türkiye Deresi kıyıları yeşillikler ve papatyalarla kaplı.

Devasa bir inşaat mühendisliği projesi olmasına rağmen, Enfield Belediyesi’nde çevre için kabine üyesi olan Rick Jewell, bunun vahşi yaşamı çekeceğini ve biyolojik çeşitliliği iyileştireceğini söyledi. Çevredeki sulak alanlar, nehir aşağısındaki yüzlerce yerel evi sel risklerinden koruyacaktır.

Dr. Biddulph, Türkiye Çayı’nın nehir restorasyonuna nasıl yaklaşılacağı konusunda iyi bir örnek olduğuna inanıyor.

“Gayri resmi bir ‘başlangıç’ kanalı kazdık ve sonra nehrin kendi şeklini oluşturmasına izin verdik. Bence son 10 ila 20 yılda nehirleri eski haline getirmek, ‘Bunu çok özel bir şekilde kazacağız’ gibi oldu. şekil, buraya biraz çakıl koyacağız, buraya biraz bitki. Çok açıklayıcı olur yani ırmağın ille de hareket etmesine gerek yok çünkü patikanın içine düşmesini istemiyoruz “mesela” dedi.

“Ama biz bu nehre 40 metre verdik ve ‘Sadece git’ dedik. Yani her yağmur yağdığında su basıyor ve kendini yeniden şekillendiriyor ama sorun değil çünkü kendi rahat şeklini bulana kadar bunu yapacak alanı var. Biz buna süreç diyoruz. tabanlı restorasyon ve bence bu gerçekten önemli bir başa çıkma yolu.”

Hipotalamik bölge giderek daha fazla tanınmasına rağmen, geçmişte nehir iyileşmesinin temel bir yönü olarak nadiren bahsedilmiştir.

Dr. Biddulph.

“İnsanlar olarak suyun güçlü olduğunu ve daha da önemlisi alana ihtiyacı olduğunu kabul etmemiz gerektiğini düşünüyorum. Suya alan vermek ve kendi şeklini bulmasına izin vermek kesinlikle gelecek için bir yaklaşım.” [for restoration]. ”

Amerika Birleşik Devletleri’nde, fotokoruyucu bölgelerin önemi hakkındaki mesaj yıllardır yayılıyor.

Biyolog Katherine Lynch, Seattle’daki Thornton Creek’teki çalışmalara dahil edilen eksik alanı kurtarmak için mücadele etmek zorunda kaldı, ancak aklandı. Bu ve suyun taşkın yatağına yeniden bağlanması, 2015’te restorasyon çalışmasının sona ermesinden bu yana sulardan kaybolan nesli tükenmekte olan Chinook somonunun geri döndüğü anlamına geliyor.

Diyor BEN: “Sedimentler gevşek ve temiz, beton gibi katılaşıp sertleşmek yerine somon yetiştiriciliğine uygun. Dört yıllık inşaatın ardından ilk çift somon kuluçkahanemizi yaptık.”

Şu anda çalıştığı Seattle Utilities Company, akarsularının su kalitesini iyileştirmek için daha aşırı soğuk bölgeleri restore ediyor.

Kanalın genişletilmesi, kıvrımlı virajların eklenmesi veya bitki örtüsünün eklenmesi gibi yapısal değişikliklerin merkezinde nehri restore etmenin, yapmaları gerekenlerin yalnızca başlangıcı olduğunu söylüyor.

“Kanal ile taşkın yatağı arasındaki yatay bağlantı ve yüzey ile yeraltı suyu arasındaki dikey bağlantı gibi fiziksel süreçlerin restorasyonu, restorasyonun uzun vadede sürdürülmesi için çok önemlidir” diyor.

Özellikle, genellikle düzleştirilen ve taşkın yataklarıyla bağlantısı kesilen kentsel akarsuların, eksik alanı restore etmekten fayda sağlayabileceğini ekliyor.

depresör bölge nedir?

Eksik olan bölge insan gözüyle görülemez. Nehir yatağının yaklaşık 5 cm altından başlayıp 50 cm’ye kadar uzayabilir. Nehrin kıyılarının altına yayılır.

Orada meydana gelen tüm önemli su karışımı nedeniyle bir “değişim bölgesi” olarak tanımlanır. Yeraltı suyu bölgede şişer ve nehir suyunu içine iter.

Yetersiz işleyen alan genellikle su, çakıl tortusu ve organik madde karışımıdır. En önemlisi, suyun hareket etmesi için moleküller arasında boşluk olacaktır.

Önemli çünkü hipotrofik bölge, oksijen sağlamak ve metabolik atıkları uzaklaştırmak için suyu yüzeyin altında dolaştırıyor, sıcaklığı değiştiriyor – yazın daha soğuk, kışın daha sıcak – suyu filtreliyor ve temizliyor, besinleri geri dönüştürüyor ve yaşam alanı sağlıyor.”

Aktif olmayan bölgedeki çakıl ve kaba tortuyu kaplayan biyofilmin – genellikle viskoz bir malzeme – kirleticileri parçalayan ve besinleri geri dönüştüren mikrobiyal topluluklar içerdiğini açıkladı.

Yoldan veya tarımsal yüzey akışından kaynaklanan kirleticiler seyreltilebilir veya başka bir şeye işlenerek nehrin genel su kalitesini iyileştirebilir.

Sabit bir sıcaklığa sahip olan yeraltı suyunun yüzey suyuyla karışmasına izin vermek, nehirde yaşayan her şey için daha güvenli bir yuva sağlar. Bölge aynı zamanda küçük omurgasızların yaşadığı, somon, alabalık gibi balıkların yumurtladığı, sel ve kuraklık dönemlerinde canlıların sığınacağı bir yerdir.

Roehampton Üniversitesi’nde Ekoloji Profesörü olan Ann Robertson, “Sinek veya sinek gibi larvalar gibi çok küçük omurgasızlar için bir sığınak. Orada çok genç insanlar yaşıyor… Daha büyük hayvanlardan kaçabiliyorlar çünkü oraya uyum sağlayamıyorlar.” ”

Ancak nehirler, betonla kaplanırsa veya barajlarla manipüle edilirse veya insan faaliyetlerinden kaynaklanan çok fazla ince tortu ve alüvyon suya girip nehir yatağını tıkarsa, aktif olmayan bölgeden kolayca ayrılabilir. Yetersiz tortudaki gözenekleri ve yeraltı suyu ile yüzey suyu arasındaki değişimi tıkar.

Profesör Rachel Stubbington, “Tüm gözenek boşlukları, suyun çakıl parçacıkları arasında serbestçe hareket etmesi gereken tüm alan, bunun yerine bu ince tortularla tıkanmış durumda” diyor.

“İnanılmaz derecede yaygın. İçinde organik madde – kaka – bulunan sıvı atık su şüphesiz aynı şeyi yapıyor.”

Çevre Ajansı, Türkiye Deresi’nin flora, fauna ve balıklarının restorasyonun başarısını değerlendirmek için her yıl izleneceğini söylüyor.

Projeyi destekleyen Thames 21 kampanya grubunun nehir iyileştirme başkanı John Bryden, bunun gibi kanıtların gelecekte diğer restorasyonlar için hayati önem taşıyacağını söylüyor.

“Bence Albany Park Turkey Brook projesi, güç durumdaki bölgeyi restore etmiş olabilir ve bu, çok çeşitli çevresel süreçler için çok önemlidir” diyor.

“Şu anda nehirlerle ilgili klasik bir şey, iyi bir proje yapıyorsunuz ve sonra devam ediyorsunuz ve fon yok ve gerçekten ‘Bu iyi bir proje mi?’ ne kadar iyi? Sahip olması gerektiğini düşündüğümüz beklentileri karşılıyor mu?

“Orada olanlar beni çok heyecanlandırdı… Kesinlikle buna benzer çok daha fazla proje görmek istiyorum. Bu gerçekten kısıtlı ortamlarda, hatta yüksek düzeyde kentleşmiş alanlarda bile tam restorasyonun nasıl sağlanacağına dair bir vaka çalışması.”

Bay Bryden şunları ekliyor: “Bu harika vaka incelemelerinin olduğu yerde, Hükümete çağrım sadece … onları olduğu gibi tanıtmak ve kendilerini okşamakla kalmayıp … bunu gerçekten kanıtlayın ve sonra bunların olabileceğinden emin olmamıza izin verin.” gelecekte programlar.