“Tembel Kız İşi”: Z Kuşağı kadınları Yeni İş trendini yönlendiriyor

2000’lerin başları tamamen kadın koşuşturma kültürüyle ilgiliydi. Kadınlar hırslı, tavizsiz ve ne pahasına olursa olsun işlerine bağlıydılar.

Y kuşağı unvanlara, statüye ve zirveye yükselmeye takıntılıydı. Olaylar o kadar yoğundu ki bir kitap adını aldı. #KızPatron işkadını Sophia Amoruso tarafından çok satanlar arasına girdi.

Rahatsız yüksek topuklu ayakkabıların, çok dar skinny jean pantolonların ve üç telefona ya da mecazi eşdeğeri her ne ise ona sahip olmanın zamanıydı.

Telaş, diğer ana özellikti – tükenene ve Bryon Bay’de bir inziva kültürü için kaydolmak için yalvarana kadar kesintisiz koşuşturmaca.

Gen Z sayesinde kültür değişti ve tembel kız trendi, kız patron koşuşturmaca kültürüne bir panzehir olarak ortaya çıktı.

Genç kadınlar cam tavanı kırmak istemiyor. Mutlu olmak, bol kot pantolon giymek ve daha az şey yapmak istiyorlar.

Tembel, çatışmacı bir terimdir, ancak özünde, tembel kız çalışma eğilimi, bazı genç kadınların hırslarını iş-yaşam dengesi için değiş tokuş ettikleri anlamına gelir.

İmkansız teslim tarihlerini karşılamak için geride kalmazlar, bunun yerine akıl sağlıkları için yürüyüşe çıkarlar.

Z Kuşağı kadınları kariyerde ilerlemek yerine dengeyi tercih etti. İşverenleri için daha fazlasını yapmakla ilgilenmiyorlar, ancak tam olarak yapmaları için işe alındıkları şeyi yapmaya istekliler.

Beklentileri karşılar ama aşmazlar.

Gabrielle Richter26 yaşındaki Amerikalı, TikTok’ta “tembel kız işi” trendini başlattığına inanıyor.

Hashtag şu anda 14 milyondan fazla görüntüleniyor ve Yargıç, kadınları kendilerine uygun işler bulmaya teşvik ediyor.

News.com.au’ya verdiği demeçte, “İş-yaşam dengesi işlerini tanımlamanın bir yolu olan ‘tembel kız işleri’ trendini başlattım” dedi.

Peki neden tembel kelimesi? Asgari iş yüküne yönelik eğilim, işverenleri daha az endişelendirmez mi?

“‘Tembel’ terimini ekledim çünkü ‘tembel kız işleri’ o kadar fazla iş-yaşam dengesi sunuyor ki, American Hustle kültürüyle karşılaştırıldığında neredeyse tembel bir durumda çalışıyormuş gibi hissettirmeli,” diye açıkladı.

Bu konsept, genç kadınların işte daha az şey yapmakla övünmek için TikTok’ta içerik oluşturmasıyla yakalandı.

“Tembel bir kız ofis işi için doğdum. Kimseyle konuşmadığım, istediğim zaman ara verdiğim ve ofisin kötü adamı olduğum için yüklü bir maaş alıyorum” diye paylaştı bir YouTuber.

Bir TikToker, “Bu, kendinize yüzde 90’ının bir şeyleri kopyalayıp yapıştırmaktan ibaret olduğu tembel bir kız işi bulmanızın işaretidir.”

Bir diğeri tembel bir kız işinin faydalarını detaylandırdı ve LinkedIn’de tanımadığınız bir grup insanın önünde bir şeyler yapabilmek için kemiklerinize kadar çalışmak zorunda olmadığınızı bilmek sizi rahatlatacak. övünmek lazım.

“Sabah 9’dan akşam 4’e kadar masamda oturduğum tembel bir kız işim var ve boş zamanlarımda faturalar gönderiyorum, Netflix veya TikTok okuyorum veya izliyorum ve saat başına makul bir ücret alıyorum” diye böbürlendi.

Başka bir genç kadın, işinin temelde sadece “kopyala ve yapıştır” olduğunu ve günde yalnızca beş telefon görüşmesi yapması gerektiğini ve yine de “iyi bir maaş” kazandığını söylerken.

Bir yerlerde, Ita Buttrose gibi patron öncüsü bir kız gözlerini deviriyor. Z Kuşağı kadınları patron kız kültürünü reddetmekle kalmıyor, onu protesto ediyorlar.

Çeşitlilik, eşitlik ve kapsayıcılık danışmanlık firmasında kıdemli pazarlama direktörü Angelica Hunt, Rüya kolektifitrendin genç kadınların ne istediğine dikkat eden kimseyi şaşırtmaması gerektiğini açıkladı.

“Tembel kız trendi, kapsayıcı olmayan işyeri kültürlerinin artık kabul edilmediği şirketler ve bireyler arasında giderek büyüyen kopukluğa işaret ediyor.”

Bayan Hunt, Z kuşağının “kendilerine uygun” bir iş hayatı yarattığını çünkü Y kuşağına ve boomer tükenmişliğine tanık olduklarını vurguluyor.

“Ebeveynlerinin neslinden, başkalarının pahasına tüm hayatınızı işe koymanın bir zamanlar düşündükleri gibi sonuç vermeyebileceğini öğrendiler.”

İlginç bir şekilde Bayan Hunter, genç neslin zihniyetlerini değiştirip daha çok çalışmaya başlaması gerektiğini düşünmüyor.

Bunun yerine, “Z Kuşağı”nın çalışmak istemeyen, “nereden geldiklerini anlama fırsatını kaçıran” bir kuşak olarak etiketlendiğini ve bu eğilimin doğrudan ele alınması gerektiğini söyledi.

“Bunu ele alırsak, insanların gerçekten içinde olmak isteyeceği daha iyi, daha kapsayıcı, daha mutlu iş yerleri yaratacağız – bu herkes için iyi değil mi?”